Miejski Zakład Cmentarny w Kędzierzynie-Koźlu tel. 774 834 076, 602 620 338
Miejski Zakład Cmentarny w Kędzierzynie-Koźlu, ul. Bałtycka 2, 47-220 Kędzierzyn-Koźle, tel. 774 834 076, 602 620 338, email: mzc_kk@onet.pl
Prosimy o terminowe dokonywanie wpłat
Przypominamy o konieczności wnoszenia na bieżąco opłat na naszej stronie internetowej, poprzez ogłoszenia prasowe, naklejanie kartek na grobach informujących o tym, że okres ważności grobu upłynął i że grób przeznaczony jest do likwidacji. Termin upływu ważności grobu można sprawdzić w wyszukiwarce grobonet, w Infokioskach lub bezpośrednio w siedzibie zakładu w Kędzierzynie-Koźlu przy ul. Bałtyckiej bądź pod telefonem : +48 77 486 40 76 lub +48 602 620 338 Miejski Zakład Cmentarny w Kędzierzynie-Koźlu pobiera opłaty na podstawie Uchwały Rady Miasta Kędzierzyn-Koźle., opublikowanej w Dzienniku Urz. Województwa Opolskiego
W Polsce istnieją dwa rodzaje cmentarzy: wyznaniowe i komunalne. Pierwsze prowadzone są przez związki wyznaniowe, drugie przez gminy. Sprawy związane z cmentarzami regulowane są Ustawą o Cmentarzach i Chowaniu Zmarłych z 1959 roku oraz aktami wykonawczymi – rozporządzeniami – wydanymi na podstawie Ustawy. Każdy z właścicieli cmentarzy – czy to np. proboszcz parafii rzymsko-katolickiej, prawosławnej, ewangelickiej czy Rada Miasta – ma prawo do ustanowienia opłat za korzystanie z cmentarza. Opłaty pobierane są przede wszystkim za udostępnienie miejsca pod przyszły grób, ale również za każdy tzw. dochówek do istniejącego już grobu. Kwestie dotyczące pobierania opłat za ważność miejsca są zawarte w art. 7 wspomnianej ustawy.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych – prawo do pochowania w konkretnie wskazanym grobowcu przysługuje w zastępstwie osoby będącej stroną umowy z zarządcą cmentarza członkom najbliższej rodziny tej osoby, a więc: małżonkowi, zstępnym, wstępnym, krewnym bocznym do 4 stopnia pokrewieństwa oraz powinowatym w linii prostej do 1 stopnia :
Powinowactwo oznacza stosunek rodzinny powstały w następstwie zawarcia małżeństwa między małżonkiem a krewnymi drugiego małżonka. Oznacza to, że małżonek przynależy do rodziny współmałżonka, aczkolwiek nie pochodzą oni od wspólnego przodka i w związku z tym małżonek nie może zaliczyć rodziny współmałżonka do swoich krewnych. Powinowactwo powstaje w chwili zawarcia małżeństwa i trwa nadal mimo jego ustania. Linię i stopień powinowactwa określa się według linii i stopnia pokrewieństwa.
Wobec powyższego wnoszący opłatę a uprawniony do grobu może nie być tą samą osobą. Dopóki dany grób jest pusty, dopóty prawo do niego jest prawem czysto majątkowym i dysponowanie przysługuje jedynie fundatorowi, czyli osobie która opłaciła miejsce pochówku. Z chwilą pierwszego pochówku stan faktyczny i prawny miejsca pochówku się zmienia. Prawo do grobu nabiera charakteru osobistego. Oznacza to m.in., że bliscy mają prawo odwiedzać grób i kultywować pamięć zmarłego. Fundator traci również status wyłącznego dysponenta, tj. osoby uprawnionej do wskazywania osób, które mogą w grobie spocząć. Prawo do bycia pochowanym zaczyna przysługiwać ww. bliskim. W razie sporu o zgodę na pochówek danej osoby materię tę rozstrzyga sąd.
Aby dokonać dochowania do istniejącego grobu niezbędne jest przedłożenie pisemnej zgody dysponenta grobu. Karty zgonu osoby zmarłej zawierającej adnotacje USC o zarejestrowaniu zgonu. W przypadku zwłok lub szczątków sprowadzanych z zagranicy zezwolenie koniecznie w formie decyzji, ewentualnie świadectwo kremacji do pochowania prochów.Osobami uprawnionymi do pochowania zwłok są zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych:
Grób nie może być użyty do ponownego pochówku przed upływem 20 lat (termin nie dotyczy grobów murowanych przeznaczonych na pomieszczenie zwłok więcej niż jednej osoby, a także chowania urn zawierających szczątki ludzkie powstałe w wyniku spopielenia). Przepis art. 7 ust 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych wyraźnie stanowi o zakazie użycia grobu do ponownego chowania przed upływem 20 lat. Przywołany okres 20 lat jest to tzw. okres mineralizacji przed upływem którego, każda ekshumacja niesie ze sobą ryzyko zakażeń drobnoustrojami rozwijającymi się w zwłokach. Nie jest natomiast wykluczone użycie grobu do ponownego pochówku po upływie 20 lat od poprzedniego.